Control da corrosión en oleodutos e gasodutos
En diferentes países utilízanse diferentes fontes de enerxía, como combustibles, gas natural, fósiles e petróleos.O petróleo e o gas son as fontes de enerxía dominantes para a produción e o mantemento da vida nos Estados Unidos e no mundo.Do mesmo xeito que calquera outro produto, é necesario mellorar a distribución eficiente de petróleo e gas desde os centros de produción aos diferentes usuarios a través de intermediarios (se están presentes).Neste caso, a distribución eficiente tanto de petróleo como de gas aos usuarios garante que estean seguros.Ademais, garante que as fábricas enerxéticas estean seguras, xa que as fugas que se poidan producir son detectadas e evitadas con efecto inmediato.Como resultado, a contaminación ambiental redúcese ao mínimo.As diferentes fontes de enerxía requiren o transporte dunha zona a outra, o que implica que hai que observar a eficiencia e a eficacia durante o proceso.Por exemplo, o cru ten que ser transportado desde as áreas de produción ou a orixe ata as refinerías de petróleo e desde as refinerías ata os usuarios finais.Polo tanto, é necesario deseñar un mecanismo axeitado de transporte de petróleo e gas desde os centros de produción ás refinerías e das refinerías aos usuarios.A tecnoloxía dos oleodutos e gasodutos é o principal medio de transporte utilizado no movemento de petróleo e gas nos Estados Unidos de América.Diferentes sectores da economía global evolucionaron, polo que o sector enerxético non é excepcional.A tecnoloxía utilizada no sector está a experimentar un crecemento masivo, que xira en torno á necesidade de mellorar a seguridade e a eficiencia global dos oleodutos e gasodutos.Estes desenvolvementos fixeron que o sistema sexa o máis eficaz no transporte de petróleo e gas en diferentes lugares.
Tipos de oleodutos e gasodutos
Como se mencionou anteriormente, os tipos de oleodutos e gasodutos dependen da área de transporte e da substancia en tránsito.As liñas de recollida transportan produtos a curtas distancias.Empréganse principalmente no transporte de cru e gas natural desde as zonas de produción ata as refinerías.As liñas de recollida son relativamente curtas porque implican o transporte de petróleo e gas natural sen refinar desde os centros de produción ata as refinerías (Kennedy, 1993).As liñas de alimentación están implicadas no transporte de petróleo e gas desde as refinerías ata as instalacións de almacenamento ou conectan o petróleo e o gas refinados aos gasodutos de longa distancia (Kennedy, 1993).Polo tanto, estas liñas cobren distancias relativamente curtas en comparación coas que distribúen petróleo e gas natural aos usuarios/mercado.As liñas de transmisión atópanse entre os sistemas de canalizacións máis complexos.Consisten nunha rede de liñas que distribúen gas natural e petróleo a través dos límites.As liñas de transporte encárganse da distribución de petróleo e gas aos usuarios finais, polo que percorren distancias relativamente longas.En particular, o goberno xestiona principalmente as liñas de transmisión porque distribúen petróleo e gas a través das fronteiras internas e externas.Os gasodutos de distribución, tal e como o propio nome indica, son os responsables da distribución de petróleo e gas aos usuarios.Na maioría dos casos, estes gasodutos son propiedade e son xestionados por empresas de distribución que venden polo miúdo petróleo e gas aos consumidores finais.Os consumidores finais inclúen empresas, fogares e industrias que dependen das formas de enerxía (Miesner & Leffler, 2006).As canalizacións de distribución son as máis complexas porque se centran en atender aos clientes en diferentes localizacións xeográficas.
Usos e importancia dos oleodutos e gasodutos
Non se pode subestimar a importancia dos gasodutos tendo en conta o importante papel do gas e do petróleo no funcionamento da economía.O petróleo e o gas son importantes fontes de enerxía para as industrias, o que implica que apoian o funcionamento da economía.O uso básico dos gasodutos refírese á distribución de petróleo e gas aos usuarios finais.É o método máis cómodo, eficiente e seguro para transportar grandes volumes de petróleo e gas desde os centros de produción, ata as refinerías e os consumidores finais (Miesner & Leffler, 2006).A importancia dos oleodutos é un factor do seu uso na distribución de oleodutos e gasodutos.Para comezar, os oleodutos e gasodutos demostraron ser métodos seguros de transporte de petróleo e gas.Están situados baixo rúas, entre edificios e campos pero non afectan á calidade de vida dos veciños.Ademais, a súa ampla cobertura axuda a estender o acceso á enerxía de todas as comunidades independentemente da súa localización.Polo tanto, son importantes na xeración de enerxía, que é un aspecto importante da supervivencia da raza humana.Sen enerxía, sería difícil para os países manter aos seus cidadáns debido á falta de bens e servizos esenciais.A outra importancia dos oleodutos e gasodutos é que melloran a utilización completa dos recursos naturais do país.Os oleodutos permiten o transporte de cru e gas natural desde as súas fontes ata as refinerías.Polo tanto, o país pode aproveitar a dispoñibilidade de gas natural e petróleo mesmo nas zonas rurais debido á facilidade de transporte.As actividades de exploración de petróleo no rural serían imposibles sen a existencia dos oleodutos.De seguido, os oleodutos inflúen na produción de todos os produtos petrolíferos a partir do cru extraído das fontes.Os oleodutos tamén axudaron a países que non teñen fontes adecuadas de petróleo e gas.É posible transportar petróleo e gas dun país a outro mediante oleodutos.Polo tanto, os países sen pozos de petróleo ou refinerías aínda poden utilizar produtos petrolíferos, petróleo e gas como fonte principal de enerxía (Miesner & Leffler, 2006).Consisten nunha complexa rede de liñas de distribución que axudan a atender comunidades que non dispoñen de fontes naturais de enerxía adecuadas.Sen dúbida, a nosa vida cotiá depende en gran medida da existencia da tecnoloxía do gasoduto.A dispoñibilidade de gasolina na rúa, gas de cociña, combustible a reacción e motores industriais é o resultado do investimento na tecnoloxía dos gasodutos.A ampla rede de oleodutos nos Estados Unidos e noutros países é un indicio da súa importancia para apoiar a vida e as actividades económicas.O petróleo e o gas, como mencionan Miesner & Leffler (2006), son os elementos máis esenciais da produtividade industrial das nacións, o que implica que é a nova forma de orde competitiva.As empresas con acceso adecuado ás formas de enerxía son susceptibles de ser máis competitivas, o que xustifica aínda máis a existencia e importancia da rede de gasodutos.A importancia dos oleodutos e gasodutos tamén se ve reforzada polos fallos e ineficiencias doutras formas de transporte de petróleo e gas natural.Por exemplo, é inviable transportar grandes volumes de petróleo e gas mediante camións e ferrocarril debido aos custos asociados.Ademais, as canalizacións non prexudican outras infraestruturas como as estradas, o que implica que son medios de transporte rendibles e independentes.
Materiais utilizados en oleodutos e gasodutos
Os oleodutos pódense pensar como parte da nosa vida porque están debaixo dos nosos edificios e rúas.Polo tanto, a seguridade das canalizacións é primordial no seu deseño e enxeñería.O aceiro é o principal material empregado na construción de oleodutos e gasodutos.O principal motivo do uso do aceiro son as súas características de tenacidade, ductilidade e soldabilidade (Kiefner & Trench, 2001).A dureza axuda a resistir as gretas, o que provocaría fugas.Polo tanto, o aceiro axuda ás canalizacións a soportar a presión da carga, a calor e os patróns meteorolóxicos cambiantes porque é resistente ás gretas.Non obstante, o aceiro inoxidable non é un material eficaz na construción de canalizacións, aínda que é o máis eficaz en canto ás características mencionadas anteriormente.O aceiro baixo en carbono, segundo Kiefner & Trench (2001), é unha forma de aceiro rendible que presenta as características de resistencia e ductilidade necesarias para as conducións.Outros metais como o ferro non son tan fortes e poden provocar fendas e fracturas.Polo tanto, o aceiro con baixo contido de carbono é o material máis eficaz para o seu uso na construción de canalizacións porque evita fracturas, que poden provocar vertidos de petróleo e gas.O outro motivo para o uso do aceiro na construción de canalizacións é a súa capacidade para soportar temperaturas cambiantes ao longo do tempo.O aceiro non cambia co paso do tempo, o que implica que é o máis eficaz para o seu uso na construción de materiais expostos a condicións climáticas variables.A resistencia á tracción do aceiro baixo en carbono mantense constante ao longo do tempo, o que implica que é o mellor para o seu uso no desenvolvemento de infraestruturas a longo prazo (Kiefner & Trench, 2001).A construción de canalizacións é un investimento custoso, o que implica a necesidade de abordalo desde unha perspectiva a longo prazo.O aceiro con baixo contido de carbono é, polo tanto, o mellor para o seu uso na construción de canalizacións porque axuda a minimizar a necesidade de constantes reparacións.O aceiro de baixo carbono, que se usa na construción de oleodutos e gasodutos, ten as súas desvantaxes.Soporta a oxidación en presenza de aire, solo e auga (Kiefner & Trench, 2001).A oxidación leva á corrosión, que pode comprometer a calidade do petróleo e do gas no transporte.Polo tanto, o aceiro baixo en carbono debe estar cuberto por revestimentos que eviten a oxidación xa que as canalizacións están, na maioría dos casos, soterradas baixo terra, o que tamén soporta a oxidación.Polo tanto, os materiais utilizados na construción de oleodutos e gasodutos deben cumprir os requisitos de resistencia (capacidade para soportar a presión na carga e descarga), ductilidade (capacidade de soportar tensión ao longo do tempo ou resistencia á tracción) e capacidade de ser resistentes aos cambios. , fendas e fracturas.
Formas de evitar a corrosión
Identificouse a corrosión como o principal desafío que afecta á eficiencia dos oleodutos e gasodutos.Os inconvenientes da corrosión apuntan á necesidade de idear formas de superar a ameaza, especialmente para evitar que se produzan accidentes derivados de fugas e fracturas.O aceiro con baixo contido de carbono asociouse coa susceptibilidade á oxidación en presenza de electrólitos, auga e dióxido de carbono.A corrosión externa tamén é un factor de contacto co chan, que tamén soporta a oxidación.Polo tanto, un dos métodos básicos para controlar a corrosión externa é mediante o revestimento e a protección catódica (Baker, 2008).A protección catódica é a aplicación de corrente á canalización para interromper o movemento dos electróns do ánodo ao cátodo.Crea un campo catódico sobre a canalización, o que implica que os ánodos da superficie exposta non son reactivos.O tubo actúa como un cátodo, o que implica a falta de movemento dos electróns.Ademais, a protección catódica conduce ao desenvolvemento de depósitos que protexen o aceiro xa que son de natureza alcalina.Baker (2008) suxire dous métodos principais de protección catódica.O método de protección de ánodos de sacrificio consiste en conectar o tubo cun metal externo que ten unha actividade relativamente maior que o aceiro.Despois, o metal colócase lonxe da canalización pero dentro do electrólito (solo).O resultado é que a corrente fluirá ao metal xa que reacciona máis que o aceiro.Polo tanto, o metal de sacrificio sofre corrosión, protexendo así o oleoduto e o gasoduto da corrosión.O método de ánodo de corrente impresionada implica a introdución de corrente continua entre a canalización e o ánodo.O obxectivo é atraer corrente lonxe da canalización, o que evita a corrosión.Polo tanto, a protección catódica implica a interrupción do movemento da corrente desde o ánodo ata as conducións a través do electrólito.O seu uso e aplicación depende da natureza do sistema de canalizacións e das características xeolóxicas da zona en consideración (Baker, 2008).Non obstante, o método non pode ser eficaz por si só porque sería custoso adaptar a corrente necesaria a todo o tramo da canalización.
A mellor forma de inspeccionar a corrosión
Identificouse a corrosión como o principal desafío que afecta á seguridade da tecnoloxía dos gasodutos nos Estados Unidos.Polo tanto, a xestión da corrosión debe ser a máxima prioridade das partes interesadas na industria do petróleo e do gas.O foco ou obxectivo das partes interesadas xira en torno ao desenvolvemento de canalizacións libres de accidentes, que é especialmente posible mediante a xestión da corrosión.Polo tanto, os interesados deben investir nun seguimento continuo do sistema de canalizacións para identificar as áreas afectadas pola corrosión, así como aquelas que precisan de medidas protectoras.A inspección é o método de vixilancia máis utilizado porque axuda na identificación de defectos dentro do sistema.Existen diferentes métodos utilizados na inspección de oleodutos e gasodutos, e a súa elección depende da natureza e localización do oleoduto, así como dos motivos da avaliación.O método de protección catódica para evitar a corrosión tamén se pode utilizar na inspección.Axuda aos expertos a recoller os datos necesarios para avaliar o grao de corrosión dunha tubaxe, o que implica que o método é aplicable principalmente na inspección de vixilancia externa.Os datos recollidos durante un longo período axudan a determinar a extensión do dano nunha tubaxe, o que inflúe no desenvolvemento da acción correctora.Sen dúbida, a inspección externa da corrosión é relativamente fácil porque depende da observación da superficie exterior, así como da recollida de datos mediante o método de protección catódica.Os indicadores de inspección de gasodutos (PIGS) son dispositivos introducidos dentro dos oleodutos e gasodutos coa axuda do fluído fluído.A tecnoloxía PIGs revolucionou desde entón para incluír aspectos de intelixencia que axudan na fácil determinación das áreas defectuosas dentro das tubaxes.A intelixencia refírese á capacidade dos aparellos para rexistrar datos sobre a natureza das canalizacións, así como rexistrar datos para a súa posterior análise (Pistoia, 2009).A tecnoloxía adopta varias formas e foi eloxiada pola súa natureza non destrutiva.A forma electromagnética dos PIG é unha das formas populares de avaliación.Axuda á identificación de defectos dentro das tubaxes e á natureza da gravidade destes defectos.O método de avaliación dos PIG é moi complexo e é un epítome do aumento das aplicacións tecnolóxicas, especialmente nos mecanismos de sensibilidade aos defectos dentro das canalizacións.O método é especialmente aplicable para a avaliación de gasodutos porque os dispositivos non interfiren coa composición e as características do gas.Os PIG axudan a detectar defectos comúns nas tuberías, como fatiga pola corrosión e abolladuras, entre outras fallas.A fatiga pola corrosión refírese ao aumento da degradación das capacidades mecánicas do aceiro despois da corrosión.De feito, algunhas partes interesadas usan a fatiga da corrosión para inspeccionar a extensión da corrosión.O fundamento é que a corrosión é unha forma de ataque mecánico, que é posible en presenza de catalizadores como o sulfuro de hidróxeno.Polo tanto, determinar a extensión do ataque mecánico ao aceiro, que constitúe a fatiga pola corrosión, é unha forma eficaz de inspeccionar a corrosión.De feito, os desenvolvedores crearon dispositivos que axudan a cuantificar o grao de fatiga pola corrosión.Polo tanto, a medición da fatiga pola corrosión é unha forma eficaz de inspeccionar a extensión da corrosión nos oleodutos e gasodutos.Este método aplícase tanto á inspección externa como á interna da corrosión debido á súa complexa composición electrónica e estrutural.O método detecta defectos dentro e fóra da canalización utilizando o grosor da parede residual derivada da corrosión.A vantaxe deste método é que permite a inspección da corrosión nas superficies exterior e interior dos oleodutos e gasodutos.Este método de inspección gañou popularidade no pasado recente debido á súa rendibilidade, fiabilidade e velocidade.Non obstante, asociouse coa limitación da falta de fiabilidade se se expón ao ruído.Ademais, segundo Dai et al.(2007), o método vese afectado pola textura do tubo, especialmente pola rugosidade da parede.
CONCLUSIÓN
En conclusión, a corrosión é un tema emerxente que require unha atención urxente mediante o desenvolvemento de novos deseños e mecanismos de prevención e control.Os efectos da corrosión demostraron ser unha ameaza para a sustentabilidade e a eficiencia dos gasodutos na distribución de petróleo e gas desde os centros de produción ata os usuarios.O petróleo e o gas son importantesfontes de enerxía nos Estados Unidos e no mundo, o que xustifica a necesidade de investir en estratexias e métodos de distribución eficaces.A falta de medios eficaces de distribución de petróleo e gas non só desafiaría a participación en actividades produtivas senón que tamén ameazaría a supervivencia debido ao aumento da probabilidade de accidentes.A corrosión leva á redución mecánica da resistencia dos tubos de petróleo e gas, o que leva a fugas e outros problemas.As fugas son perigosas porque expoñen ás poboacións ao risco de explosións e incendios, ademais de danar o medio circundante.Ademais, a prevalencia de accidentes relacionados coa corrosión nos tubos de petróleo e gas diminúe a confianza do público no sistema porque desafía os aspectos de seguridade publicitados dos gasodutos.Varios mecanismos de protección postos en marcha para controlar a corrosión nos oleodutos e gasodutos céntranse nas propiedades do aceiro baixo en carbono, que é o principal material utilizado na fabricación e construción de tubos.Como se comentou no documento, hai que investir nos mecanismos de detección e inspección da corrosión nas canalizacións porque é a base da prevención e control.A tecnoloxía proporcionou posibilidades ilimitadas para a consecución do mesmo, pero hai que investir máis na determinación dos mellores enfoques de detección, prevención e control da corrosión, que mellorarán os resultados asociados.
Hora de publicación: 03-06-2019